Σημερα το απομεσημερο περιπου 5:41 ακριβως πηγαμε με τη μητερουλα στο ταπεινοφιλο Παγκρατι, αυτη τη φοβερα λαικια περιοχη που μοναχα ενας κατουρημενος σκυλος θα καταδεχοταν να φτυσει στα χωματα της. Εχουμε τη φοβερη ατυχια να μενουν εκει κατι φτωχαδακια συγγενεις μας, τρογλοι θα τους ελεγε κανεις, και μιας και σημερα ο καραβλαχος καραγκουνης ξαδερφος μου, Στεφανος κι αυτος, γιορταζε την επετειο της γεννησεως του, αναγκαστηκαμε να τους παμε μια τουρτα για να μη λενε. Τελοσπαντων πηγαμε με τη μητερα στα τοπικα max perry για την αγορα του εν λογω γλυκισματος! Τι το θελαμε; ΤΙ ΤΟ ΘΕΛΑΜΕ;;;
Ενω η μητερα συνομιλουσε με την ταπεινη τριταντζα πωλητρια κανοντας παζαρια για την τιμη της τουρτιτσας που διαλεξαμε, εγω τριγυρνουσα αμεριμνος στο μαγαζι σαν χταποδακι στο βυθο μιας γαλαζοπρασινης θαλασσας! Ξαφνικα, επεσα κυριολεκτικα και μεταφορικα πανω σε κατι ζουμερα, στρουμπουλα, αχνιστα, δηλαδη με αχνη, και αχνισμενα θα μπορουσα να πω αλλα ειπα αχνιστα τελικα, ιερογλυφικα αλλα και κοντουλικα ντονατσακια! Ντονατσακια ειναι τα πολλα ντονατσακι! Ντονατσακι ειναι το μικρο ντονατ! Ντονατ ειναι ενα γλυκισμα! Κοιταζοντας μεσα στα δυο τους ματια μπορω να με πω με σιγουρια οτι τα λιμπιστηκα! Στον ψυχικο μου κοσμο γεννηθηκε σαν εμβρυο εννιαμηνητικο η ακατανοητη επιθυμία να τα κατασπαραξω σαν λιονταρακι. Χωρις δισταγμο αρπαξα ενα ροζουλι και το γευτηκα. Ηταν απαισιο! ΑΠΑΙΣΙΟ!!! Δε χρειαστηκα παρα μια μπουκια για να καταληξω στο συμπερασμα ετουτο. Το αφησα στη θεση του και προχωρησα στο επομενο καφετι με γραμμουλες. Ενθουσιασμενος που θα κατασπαραζα σοκολατιτσα το εγλειψα με εκσταση! Με τρομο διαπιστωσα οτι επροκειτο για μια αλλη ταπεινη γευση, δηλαδη καστανο! Το αφησα κι αυτο στη θεση του με γοργες κινησεις σαν αιλουροειδες! Πανω που ειχα επιλεξει ενα κιτρινωπο, σαν κινεζο, ντονατσακι για να γλωσσιασω, μια βλεροειδεστατη, βδελλα θα την πω, αλλοπαρμενη πωλητρια με πλησιασε με αγριο και μοβορο υφος και με μαλωσε για τα καλα! Με ειπε οτι δεν επιτρεπεται να γλωσσιαζω τα εκθεματα κι οτι θα επρεπε να τα πληρωσω! Μα αυτο ειναι τρομερο της ειπα! Η μητερα που πληρωνε την τουρτιτσα εκεινο το δευτερολεπτο ηρθε και με τραβηξε απο το χερι για να φυγουμε! Τελικα ευτυχως δεν πληρωσαμε!
Ηταν πολυ ντροπιαστικο και ταπεινωτικο το σημερινο απογευμα! Ηταν με λιγα λογια το χειροτερο απογευμα της ζωης μου! Ενιωσα σαν ενας ρακεντυτος τοκογλυφος του ανεμου. Ηθελα να τυλιχτω μεσα στην κουβερτα μου και να εξαφανιστω απο Παγκρατιου γης! Βεβαια ακομα δεν εχω καταλαβει γιατι αυτη η βδελλα πειραχτηκε σε τοσο επιδαυριο βαθμο! Τοσες φορες εχω παει εκει, αλλα και σε αλλα max perry και συνεχεια το κανω αυτο! Γιατι ειδικα σημερα ενοχληθηκε; Μαλλον θα ειχε νευρα στην προσωπικη της ζωη και ξεσπασε σε μενα! Το κακο ειναι οτι τωρα πρεπει να προσεχω οταν το ξανακανω!
Ενω η μητερα συνομιλουσε με την ταπεινη τριταντζα πωλητρια κανοντας παζαρια για την τιμη της τουρτιτσας που διαλεξαμε, εγω τριγυρνουσα αμεριμνος στο μαγαζι σαν χταποδακι στο βυθο μιας γαλαζοπρασινης θαλασσας! Ξαφνικα, επεσα κυριολεκτικα και μεταφορικα πανω σε κατι ζουμερα, στρουμπουλα, αχνιστα, δηλαδη με αχνη, και αχνισμενα θα μπορουσα να πω αλλα ειπα αχνιστα τελικα, ιερογλυφικα αλλα και κοντουλικα ντονατσακια! Ντονατσακια ειναι τα πολλα ντονατσακι! Ντονατσακι ειναι το μικρο ντονατ! Ντονατ ειναι ενα γλυκισμα! Κοιταζοντας μεσα στα δυο τους ματια μπορω να με πω με σιγουρια οτι τα λιμπιστηκα! Στον ψυχικο μου κοσμο γεννηθηκε σαν εμβρυο εννιαμηνητικο η ακατανοητη επιθυμία να τα κατασπαραξω σαν λιονταρακι. Χωρις δισταγμο αρπαξα ενα ροζουλι και το γευτηκα. Ηταν απαισιο! ΑΠΑΙΣΙΟ!!! Δε χρειαστηκα παρα μια μπουκια για να καταληξω στο συμπερασμα ετουτο. Το αφησα στη θεση του και προχωρησα στο επομενο καφετι με γραμμουλες. Ενθουσιασμενος που θα κατασπαραζα σοκολατιτσα το εγλειψα με εκσταση! Με τρομο διαπιστωσα οτι επροκειτο για μια αλλη ταπεινη γευση, δηλαδη καστανο! Το αφησα κι αυτο στη θεση του με γοργες κινησεις σαν αιλουροειδες! Πανω που ειχα επιλεξει ενα κιτρινωπο, σαν κινεζο, ντονατσακι για να γλωσσιασω, μια βλεροειδεστατη, βδελλα θα την πω, αλλοπαρμενη πωλητρια με πλησιασε με αγριο και μοβορο υφος και με μαλωσε για τα καλα! Με ειπε οτι δεν επιτρεπεται να γλωσσιαζω τα εκθεματα κι οτι θα επρεπε να τα πληρωσω! Μα αυτο ειναι τρομερο της ειπα! Η μητερα που πληρωνε την τουρτιτσα εκεινο το δευτερολεπτο ηρθε και με τραβηξε απο το χερι για να φυγουμε! Τελικα ευτυχως δεν πληρωσαμε!
Ηταν πολυ ντροπιαστικο και ταπεινωτικο το σημερινο απογευμα! Ηταν με λιγα λογια το χειροτερο απογευμα της ζωης μου! Ενιωσα σαν ενας ρακεντυτος τοκογλυφος του ανεμου. Ηθελα να τυλιχτω μεσα στην κουβερτα μου και να εξαφανιστω απο Παγκρατιου γης! Βεβαια ακομα δεν εχω καταλαβει γιατι αυτη η βδελλα πειραχτηκε σε τοσο επιδαυριο βαθμο! Τοσες φορες εχω παει εκει, αλλα και σε αλλα max perry και συνεχεια το κανω αυτο! Γιατι ειδικα σημερα ενοχληθηκε; Μαλλον θα ειχε νευρα στην προσωπικη της ζωη και ξεσπασε σε μενα! Το κακο ειναι οτι τωρα πρεπει να προσεχω οταν το ξανακανω!
