ΤΟ ΨΙΛΙΚΑΤΖΙΔΙΚΟ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ!

Μετά από εκατοντάδες χιλιάδες γράμματα, πιέσεις από κανάλια, περιοδικά και κυβερνήσεις, μαζικές αυτοκτονίες και αυτοακρωτηριασμούς (δηλαδή τρόγλοι οι άνθρωποι έκοβαν τα πόδια τους μόνοι τους), αποφάσισα να επιστρέψω στο μεγαλύτερο μπλογκ όλων των εποχών, δηλαδή στο δικό μου τρόγλοι.

Είμαι ιδιαίτερα ανασκουμπωμένος από εχθές το απόγευμα. Συγκεκριμένα, στις 18:57 και 27 δευτερόλεπτα, με κάλεσε ο καλός μου φίλος Τζιμ στη συσκευή του κινητού μου τηλεφώνου. Που είσαι Τζιμάκοοο; Που είσαι βρε μωράκι σκυλί; Που είναι το σκυλί; απάντησα περιχαρής, καθώς έχουμε κάνει μια συμφωνία οι δυο μας, ότι ο Τζιμ είναι ο σκύλος μου κι εγώ η αφέντρα του. Γουφ, γουφ με απάντησε με ενθουσιασμό. Τέλος πάντων τρόγλοι για να μην τα πολυλέγω, κάλεσα τον Τζιμ στο σπιτάκι που κατοικώ. Στο σπιτάκι αυτό έμενε και η αγαπημένη μου γιαγιάκα πριν φύγει για το κλαμπ των 27 (δηλαδή όσων έκρυβαν 27 χρόνια από την ηλικία τους, ενώ ήταν σε ζούσα κατάσταση). Εδώ και κάποιες μέρες, δε θυμάμαι πόσες, που η γιαγιά αποδήμησε, έρχεται ο τζιμ και κοιμάται στο κρεβατάκι της, φορώντας τα νυχτικά της για να με βοηθήσει να επιτύχω το πένθος.

Ήρθε λοιπόν τίπι τίπι σαν καλός σκυλάκος στο σπίτι μου και τον λέγω, θες να φάμε μερικά ούφο; Ούφο λέγουμε τα ροδάκινα που έχουν πλακουτσωτό σχήμα. Όχι με λέγει, θέλω σκυλοτροφή! Τον έβαλα λοιπόν να φάγει μια κονσέρβα με ένα εκλεκτό και πλήρες γεύμα για σκύλους που περιείχε λαχταριστά κομμάτια κρέατος από μοσχάρι με λαχανικά κι εγώ έφαγα τα ούφο μου. Μετά από εξίμισι λεπτάκια ωστόσο, με λέγει ο Τζιμ: Γουφ! Θέλω και εγώ ούφο! Ωστόσο δεν είχε μείνει κανένα, τα είχα καταβροχθίσει όλα τρόγλοι, ΟΛΑ! Κι έτσι ο Τζιμ με έκανε ντιλίτ και μπλοκ από τη ζωή του για πάντα και έφυγε. Βέβαια μετά από μια ώρα τα ξαναβρήκαμε.

Αυτός γιατί κοιμάται στο κρεβάτι της γιαγιάκας μου ωστόσο; Δε θα έπρεπε να του πάρω ένα σκυλόσπιτο;