Δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμόν

Καποιες φορες στη ζωη μας πρεπει να στεκομαστε στο υψος των περιστασεων αλλα και στο δικο μας υψος. Οφειλουμε να παραδεχομαστε οτι παρολο που μερικες καταστασεις ειναι δυσκολες και ασυμβατες με τη ζωη κυριολεκτικα και μεταφορικα, εμεις αναγκαζομαστε να υποστηριζουμε τη φυση μας η οποια λεει οτι ειμαστε αντρες και δεν κλαιμε.

Ομως, τρογλοι, τι κι αν εισαι αντρας; τι κι αν εισαι γυναικα; τι κι αν εισαι ασβος; ε;;;; τι;;;;; Ο θρηνος δεν υπολογιζει τιποτα αντιπροσωποι! Ουτε καρδια ουτε ψυχη ουτε μυαλο ουτε φυλο ουτε ηλικια ουτε καν κουρεμα!!! ΤΙΠΟΤΑ!!!! Την τελευταια μερα της ανθρωποτητας, δηλαδη σημερα, ηλθα αντιμετωπος με ενα τραγικο γεγονος στη ζωη μου. Το γεγονος αυτο με ταραξε συμπουρμπουλα και συθεμελα και μανιωδως καθως ηρθε απροσμενα και ανιδιοτελως τουτο το πρωινο του Οκτωβρη στις 9 του μακαριτη και 34 λεπτα και 27 δευτερολεπτα ακριβως. Το γεγονος για το οποιο σας μιλαω εδω και 12 γραμμες ειναι η κηδεια του πρωην καλου μου φιλου και μεγαλυτερου ηλικιακα ιντερνετικου σταρ Τηλεμαχου Πορδουλη. Πορδουλης ειναι το επιθετο του Τηλεμαχου και οχι καποιο κακογουστο προσωνυμιο επειδη αεριζοταν συχνα. Ειναι το ιδιο επιθετο που ειχε και ο συνμακαριτης ο παππουλης του. 

Σημερα το πρωι προς μεσημερακι μαζευτηκαμε στον ιερο ναο αγιου Μυρτοδουλου στο ανω νεκροταφειο και κλαψαμε βαθεια απο τα ματια μας για τον καλο μας φιλο Τηλεμαχο Πορδουλη. Κλαψαμε κλαψαμε κλαψαμε ωσπου δεν ειχαμε αλλα υγρα δακρυα να δωσουμε και αναγκαστικα σταματησαμε. Επειτα, προχωρησαμε με βημα αργο και βασανισμενο στο βρωμερο κυλικειο του πιο βρωμερου νεκροταφειου να πιουμε το καθιερωμενο καφεδακι. Δυστυχως δεν εχει freddito παρολο που οσες φορες παγω εκει για καφε το ζηταω, οποτε υποχρεωθηκα να πιω τον ταπεινοφιλο ελληνικο καφε. Στη συνεχεια με τα παιδια θυμηθηκαμε ιστοριες του μακαριτη και γελασαμε και αναπολησαμε. Βεβαια η ζωη του ηταν πολυ βαρετη οποτε αυτο κρατησε 7μιση λεπτα. Μετα σηκωθηκαμε και φυγαμε, χωρις να παραλειψουμε τις χαιρετουρες και τα χαιρετισματα και τις συλληπητηριες ευχες στους συγγενεις του αποθανουσα. 

Θυμαμαι επακριβως τα λογια που ειπε ο παπας για τον φιλο μου. <<Αιωνια σου η μνημη αξιομακαριστε και αειμνηστε αδερφε ημων.>> Δεν θα τα ξεχασω ποτε!!!!!

Τον τελευταιο 1,5 μηνα ακριβως η φιλια μας με τον Τηλεμαχο ειχε ψυχρανθει παρα πολυ μιας και προτιμουσε να περναει την ωρα του κανοντας καλλιτεχνικο πατιναζ λογω προετοιμασιας για τους επομενους Ολυμπιακους Αγωνες, και οχι κανοντας παρεα μαζι μου. Η συμπεριφορα του με ειχε πληγωσει πολυ και μια μερα ενιωσα οτι ειναι νεκρος για μενα. Και ετσι σημερα του καναμε την κηδεια. Οχι κανονικη κηδεια γιατι δεν ειναι πραγματικα πεθαμενος, απλα πηγαμε στο συνοικιακο νεκροταφειο και προσποιηθηκαμε οτι η τρεχουσα κηδεια ηταν του Τηλεμαχου.

REST IN HELL TILEMAXOS BITCH!!!!!!!!